Menon (B) - Wet Wheels Band (B) Aarschotse Nacht der Kroegen 2024 Groot Aarschot (30-04-2024) reporter & photo credits: Freddie info band: Menon - Wet Wheels band info organisatie: Aarschotse Nacht der Kroegen © Rootsville 2024

Gelukkig wisten we het door een bezoek aan ons stamcafé dat er op dinsdagavond weer een kroegentocht zou worden georganiseerd in en rond de stad van 'De Kassiestampers'. Ook sijpelde het nieuws door mede door de twee bands die op mijn lijstje stonden maar voor de rest was er enkel een schamele FB pagina met daarop de vermelding van de 12 deelnemende locaties. Van de groepen, die toch op dit event meestal voor een appel en een ei of voor den drank komen op te spelen geen woord.

Deze kroegentocht die wordt in Aarschot gedistengeerd 'Aarschotse Nacht der Kroegen' genoemd maar het principe blijft hetzelfde en dat is van de ene naar de andere kroeg trekken met 'Live' muziek als aanhangsel. Het merendeel van de jongeren horen en weten zeker al niet wat er speelde in de bezochte kroegen.

Mijn keuze was dus gevallen op 'Menon', een collectief van youngsters die zich wisten te verdiepen in de Disco & Funk en de 'Wet Wheels Band', een trio die met covers en Irish Folk namen als 'The Poques' weten te doen herleven. Als eerste trok ik richting JH 'De Klinker'voor wat Disco-Fever met de Diestse 6-koppige band 'Menon'.

Normaliter geen tijd om een gans concert uit te zien en dus laten we ons het eerste half uur dan maar inpalmen door Stefanie Vankerkhoven op vocals, Lars Laureys op drums, Staf Decoene op keyboard, Nick Dewijngaert op gitaar, Jef Vandeweyer op basgitaar en Dries Ceuleers op tenorsax. Vorige zaterdag was ik er ook al bij toen ze onder het mum van 'Lokale Helden' hun tryout als band kwamen te geven. Het straffe aan deze band is dat ze quasi zonder samen te repeteren vorige zaterdag hun eerste concert kwamen te geven.

Alles dus in het teken van Disco en Funk en dat is voor de bandleden van 'Menon' allemaal een een era van toen ze nog niet eens geboren waren. Van 'Earth, Wind & Fire' met hun hit 'September' en zo belanden we in 1978. Ook de ons welgekende Motown sound brengt dit collectief terug tot leven met nummers als You Can't Hurry Love' die wervelend hit uit 1970 'Ain't No Mountain High Enough' welk vooreerst de chats bestormde in 1967 de versie van 'Marvin Gaye & Tammi Terrell'. Hier in 'JH De Klinker' voelen de oudere bezoekers zich weer jong worden.

Deze youngsters halen ook nig andere memorabele chartbusters van onder het stof zoals Bill Withers zijn alom gekende 'Ain't No Sunshine'. Zeg nu zelf wat zou zo een Disco revival zijn zonde rdat magische 'Stayin' Alive' va de broertjes Gibb. Met 'Just The Two Of Us' belanden we in de periode van een Groover Washington Jr. en aan een hitsong als 'Street Life' kunnen deze leden van 'Menon' zeker niet voorbij. Een meesterlijk nummer dat onze hitlijsten kwam binnen gestormd in 1979 in een samenwerking met de magistrale 'Crusaders' en Randy Crawford.

De bezoekers worden zeker ook meegezogen in de sfeer van Dico & Funk met het uitnodigende 'All Night Long( van Lionel Richie en daarmee bevinden we ons in de 80-tiger jaren in de periode na de 'Commodores'. Hoe kan je zulk een party beter afsluiten met eentje van 'Kool & The Gang' en zo laat de menigte hun hier gaan als een totale 'Celebration'.

Van deze disco reünie terug naar iets totaal anders en dat is ondermeer de Irish Folk van de 'Wet Wheels Band', en daarvoor moeten we richting Gijmel naar het café 't Schuurke'. We komen hieruit bij een trio dat voor de meesten onder ons gewoon out of the blue hun try-out beleefden tijdens de opbouw vorig jaar van Gevarenwinkel.

Hun instrumentarium bestaat uit een 'guitarra acoustica', een onvervalst diatonisch 'Hohner' accordeon'eke en een 'noeneke'. Dit alles wordt vergezeld van meerstemmige samenzang zoals we deze kennen uit de Ierse Pubs. Het trio bestaat uit Wim 'sneeuwwitje' Beelen op het noeneke en zang, Luc De Craene, formely known as 'the bandleader' op gitaar en uiteraard Bram Van Dijck op zang en accordeon. Als toemaatje was er nu ook de aanwezigheid van een 'Cajon'. Om het now wat moeilijker te maken was er gewoon geen licht.

Uit het kleinkunst arsenaal brengen ze hier 'Volle Maan' ten gehore.  Via 'Moonshine' komen we na 'Rose Tattoo' van de Celtic punk band 'Dropkick Murphys' uit bij de drinkliederen van onze eigenste 'Katastroof' en wordt de sfeer met het 'Paterkeslied' hier alsmaar losser te noemen. Er volgt ook nog 'Personal Jesus' in de versie van Johnny Cash want 'New Wave' is nu net het genre dat we hier vanavond kunnen missen als kiespijn. 

Tijd dan om terug te keren naar onze eigenste kleinkunst met die Middeleeuwse traditional en geweldige hit 't Smidje' van Laïs. Na 'One Million Slaves' wordt het dan tijd om het stukje straat theater op te dragen en zet Wim zich klaar alsof het zijn dagdagelijkse bezigheid is. Een versie met rode oortjes van "Sneeuwwitje' krijgen we hier in een mix van mime en toneel. En zo komen we stilaan aan de apotheose van deze heerlijke avond en met 'Tell Me Ma' komen we zo midden in 'Belfast City' terecht. Van deze Irish way of singing daar houden we wel allemaal van en dus laat maar waaien. De verwachte sing-a-long zit er dan aan te komen met zo ook wel een homage aan Shane MacGowan van 'The Pogues' en hun onsterfelijke 'Dirty Old Town'.

Onwaarschijnlijk dat deze 'Wet Wheels Band' hier iedereen aan hun lippen weten te kluisteren en we kijken zeker al uit naar hun volgende concerten maar voor enkelen onder ons is het morgen vroeg dag en trekken we zo naar 'Lessines' voor het jaarlijkse 'Roots & Roses'. Tot volgend jaar voor alweer een 'Nacht der Kroegen' oftewel de Osschotse kroegentocht...